اهنوس دعای محبت و عشق – دعای بخت و اقبال – رزق و کارگشایی – باطل السحر و چشم زخم – زبانبندی
دعای مجرب در خوف و ترس از خدای بزرگ و توانا
قطعا هر انسانی باید در زندگی خود یکی از مهم ترین ارکان بندگی یعنی خدا ترسی را رعایت کند که از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در واقع اگر کسی خدا ترس نباشد ممکن است مرتکب هر گناه کبیره و نابخشودنی بشوند و برای او آسان تر خواهد بود که همه چیز را فراموش کرده و قدرت الهی را نیز انکار کند.
از این رو بهتر است در چنین شرایطی دعای مجرب در خوف و ترس از خدای بزرگ و توانا را بخوانیم.
دعای مجرب در خوف و ترس از خدای بزرگ و توانا,دعای خدا ترس,دعای خدا ترسی,دعا برای اشاره به خدا ترس بودن,دعای عیم و پربرکت,ذکر و دعای مجرب برای ترس از الله,دعای قوی خداترسی,دعا و ذکر برای خدا ترسی,ادعیه عظیم و سریع الاجابه برای خدا ترسی,دعای تضمینی برای خدا ترسی,ادعیه مجرب و تضمینی,ادعیه قوی و عظیم,دعا در خوف از خدا,دعا در خوف از الله متعال,دعای ترس از خدا,
دعای مجرب در خوف و ترس از خدای بزرگ و توانا
اَللَّهُمَّ إِنَّكَ خَلَقْتَنِي سَوِيّاً وَ رَبَّيْتَنِي صَغِيراً وَ رَزَقْتَنِي مَكْفِيّاً
اى خداوند، مرا درست اندام و كامل آفريدى و در خردى بپروردى و به كفايت روزى ام دادى.
اَللَّهُمَّ إِنِّي وَجَدْتُ فِيمَا أَنْزَلْتَ مِنْ كِتَابِكَ وَ بَشَّرْتَ بِهِ عِبَادَكَ أَنْ قُلْتَ
اى خداوند، در كتابى كه نازل كرده اى و بندگانت را به آن بشارت داده اى، يافته ام كه گفته اى:
(يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً) [1]
«بگو اى بندگان من كه بر زيان خويش اسراف كرده ايد، از رحمت خداوند مأيوس مشويد، زيرا خدا همه گناهان را مى آمرزد. »
وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِنِّي مَا قَدْ عَلِمْتَ وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي فَيَا سَوْأَتَا مِمَّا أَحْصَاهُ عَلَيَّ كِتَابُكَ
و تو خود دانى و بهتر از من دانى كه چه گناهانى از من سر زده است و از آن همه گناهان كه براى من در طومار تو ثبت شده، چه رسوايى عظيمى است مرا.
فَلَوْ لاَ الْمَوَاقِفُ الَّتِي أُؤَمِّلُ مِنْ عَفْوِكَ الَّذِي شَمِلَ كُلَّ شَيْءٍ لَأَلْقَيْتُ بِيَدِي
و اگر به عفو تو كه همه كس و همه چيز را در بر مى گيرد اميدم نبود، از دست مى رفتم.
وَ لَوْ أَنَّ أَحَداً اسْتَطَاعَ الْهَرَبَ مِنْ رَبِّهِ لَكُنْتُ أَنَا أَحَقَّ بِالْهَرَبِ مِنْكَ
اگر كسى را ياراى آن بود كه از پروردگارش بگريزد، من از هر كس ديگر سزاوارتر مى بودم كه از تو بگريزم.
وَ أَنْتَ لاَ تَخْفَى عَلَيْكَ خَافِيَةٌ فِي الْأَرْضِ وَ لاَ فِي السَّمَاءِ إِلاَّ أَتَيْتَ بِهَا وَ كَفَى بِكَ جَازِياً وَ كَفَى بِكَ حَسِيباً
بار خدايا، تويى كه در آسمان و زمين هيچ رازى بر تو پوشيده نيست و آن را در روز رستاخيز آشكار مى كنى و در آن روز نه به جزا دهنده اى نيازت هست و نه به حسابگرى.
اَللَّهُمَّ إِنَّكَ طَالِبِي إِنْ أَنَا هَرَبْتُ وَ مُدْرِكِي إِنْ أَنَا فَرَرْتُ فَهَا أَنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ خَاضِعٌ ذَلِيلٌ رَاغِمٌ
بار خدايا، اگر بگريزم، مرا طلب كنى و مرا در خواهى يافت. پس اينك در برابر تو خاضع و ذليل و سر افكنده ايستاده ام.
إِنْ تُعَذِّبْنِي فَإِنِّي لِذَلِكَ أَهْلٌ وَ هُوَ – يَا رَبِّ – مِنْكَ عَدْلٌ وَ إِنْ تَعْفُ عَنِّي فَقَدِيماً شَمَلَنِي عَفْوُكَ وَ أَلْبَسْتَنِي عَافِيَتَكَ
اگر عذابم كنى، شايسته آنم و اين – اى پروردگار من – از سوى تو عدل است. و اگر عفو كنى، از دير باز مشمول عفو تو بوده ام و تو جامه عافيت خود بر پيكر من پوشيدى.
فَأَسْأَلُكَ – اَللَّهُمَّ – بِالْمَخْزُونِ مِنْ أَسْمَائِكَ وَ بِمَا وَارَتْهُ الْحُجُبُ مِنْ بَهَائِكَ إِلاَّ رَحِمْتَ هَذِهِ النَّفْسَ الْجَزُوعَةَ وَ هَذِهِ الرِّمَّةَ الْهَلُوعَةَ
بار خدايا، تو را سوگند مى دهم به نامهاى نهانيت، نامهايى كه جز تو كس آنها را نداند، و به شكوه و جلالت كه در پس پرده هاى عزت پوشيده شده كه بر اين جان بىتاب و اين مشت استخوان ناتوان رحمت آورى:
الَّتِي لاَ تَسْتَطِيعُ حَرَّ شَمْسِكَ فَكَيْفَ تَسْتَطِيعُ حَرَّ نَارِكَ وَ الَّتِي لاَ تَسْتَطِيعُ صَوْتَ رَعْدِكَ فَكَيْفَ تَسْتَطِيعُ صَوْتَ غَضَبِكَ
كسى كه طاقت تاب آفتابت را ندارد. پس چسان طاقت تاب آتش دوزخت را داشته باشد. كسى كه تحمل بانگ رعد تواش نيست. چگونه تحمل بانگ قهر تواش باشد.
فَارْحَمْنِيَ – اَللَّهُمَّ – فَإِنِّي امْرُؤٌ حَقِيرٌ وَ خَطَرِي يَسِيرٌ وَ لَيْسَ عَذَابِي مِمَّا يَزِيدُ فِي مُلْكِكَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ
اى خداوند، بر من رحم كن، كه من مردى حقيرم و كم ارج. عذاب كردن من به قدر ذرهاى هم به عظمت پادشاهيت نخواهد افزود
وَ لَوْ أَنَّ عَذَابِي مِمَّا يَزِيدُ فِي مُلْكِكَ لَسَأَلْتُكَ الصَّبْرَ عَلَيْهِ وَ أَحْبَبْتُ أَنْ يَكُونَ ذَلِكَ لَكَ
و اگر مى دانستم كه عذاب من به عظمت پادشاهيت خواهد افزود، از تو مى خواستم كه مرا به تحمل آن شكيبايى دهى و خود خواهان آن زيادت مى بودم.
وَ لَكِنْ سُلْطَانُكَ – اَللَّهُمَّ – أَعْظَمُ وَ مُلْكُكَ أَدْوَمُ مِنْ أَنْ تَزِيدَ فِيهِ طَاعَةُ الْمُطِيعِينَ أَوْ تَنْقُصَ مِنْهُ مَعْصِيَةُ الْمُذْنِبِينَ
ولى نه اى خداوند، قدرت بيشتر و پادشاهى تو گسترده تر از آن است كه فرمانبردارى فرمانبرداران بر آن بيفزايد يا نافرمانى نافرمانان از آن بكاهد.
فَارْحَمْنِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ تَجَاوَزْ عَنِّي يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ وَ تُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
بر من رحمت آور اى مهربانترين مهربانان. از گناه من در گذر اى صاحب جلالت و اكرام. توبه من بپذير كه تو توبه پذيرنده و مهربانى.
