دعای رفع خطر و بلا – دعا های دفع شر و گرفتاری

در کتاب «الدعاء و الذکر» اثر حُسَیْن بِنِ سعید اهوازی رَحِمَهُ اللَّه خواندم و به سند او روایت می کنم که یَعْقُوب بِنِ شُعَیْب گوید:

حضرت امام صادِق عَلَیْهِ السَّلَام فرمود:

«از دعاهای أَمِیر الْمُؤْمِنِین عَلَیْهِ السَّلَام در روز صِفِّین این بود:

صِفِّینَ اللَّهُمَّ رَبَّ هَذَا السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ الْمَکْفُوفِ الْمَحْفُوظِ الَّذِی جَعَلْتَهُ مَغِیضَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ جَعَلْتَ فِیهَا مَجَارِیَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ وَ مَنَازِلَ الْکَوَاکِبِ وَ النُّجُومِ وَ جَعَلْتَ سَاکِنَهُ سِبْطاً مِنَ الْمَلَائِکَهِ لا یَسْأَمُونَ الْعِبَادَهَ وَ رَبَّ هَذِهِ الْأَرْضِ الَّتِی جَعَلْتَهَا قَرَاراً لِلنَّاسِ وَ الْأَنْعَامِ وَ الْهَوَامِّ وَ مَا نَعْلَمُ وَ مَا لَا نَعْلَمُ مِمَّا یُرَی وَ مِمَّا لَا یُرَی مِنْ خَلْقِکَ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْجِبَالِ الَّتِی جَعَلْتَهَا لِلْأَرْضِ أَوْتَاداً وَ لِلْخَلْقِ مَتَاعاً وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ الْمُحِیطِ بِالْعَالَمِ وَ رَبَّ السَّحابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ رَبَّ الْفُلْکِ الَّتِی تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِما یَنْفَعُ النَّاسَ إِنْ أَظْفَرْتَنَا عَلَی عَدُوِّنَا فَجَنِّبْنَا الْکِبْرَ وَ سَدِّدْنَا لِلرُّشْدِ وَ إِنْ أَظْفَرْتَهُمْ عَلَیْنَا فَارْزُقْنَا الشَّهَادَهَ وَ اعْصِمْ بَقِیَّهَ أَصْحَابِی مِنَ الْفِتْنَهِ.

این پایان دعاست.

شاید عبارت: أَظْفَرْتَنَا (ما را یاری دادی) و أَظْفَرْتَهُمْ (ایشان را پیروزی دادی) در اصل، اظهرتنا اظهرتهم (تقریباً به همان معنا) بوده است؛ زیرا بعد از هر یک، عَلی است (عَلی عدونا و علینا) نه باعداءنا؛ هر چند حروف در معنای یک دیگر به کار می روند.